"Περίεργο", σκέφτεται, "όχι μόνον δεν με σταμάτησε κανείς, αλλά με χαιρέτησε και σε στάση προσοχής, η φρουρά"
Η
γραμματέας σηκώνεται κλαρίνο.
-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα σας. Παρακαλώ, μπορώ να δω για λίγο τον Πρωθυπουργό; Έχω να του μεταφέρω ένα μήνυμα από τον Θεό.
-Μα……
-Ξέρω-ξέρω, το πρόγραμμά του είναι φορτωμένο, αλλά κυρία μου, πιστέψτε με, είναι μεγάλη ανάγκη.
-Μήπως να φώναζα τον κ. Χρύσανθο;
-Η θεϊκή εντολή ήταν ρητή, να μιλήσω μόνον στον Πρωθυπουργό.
-Τι να σας πω! Περάστε.
Από μέσα της: Ή τρελάθηκε ή μου κάνει πλάκα.
Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω του παίρνει τον Λαζαρίδη: Σας παρακαλώ τρέξτε, κάτι περίεργο συμβαίνει με τον κ. Πρωθυπουργό.
Και οι δυο πια, ανοίγουν σιγά – σιγά, μια χαραμάδα μόλις, την ενδιάμεση πόρτα. Ο Αντώνης όρθιος, μιλάει σχεδόν κλαίγοντας στην καρέκλα:
«Σας παρακαλώ κ Πρωθυπουργέ, κάντε κάτι με τον ΕΝΦΙΑ. Θίγει τον σκληρό πυρήνα τον ψηφοφόρων μας. Ο Έλληνας για το κεραμίδι του, σκοτώνει άνθρωπο.»
Περνάει από την άλλη πλευρά του γραφείου και κάθεται.
«Λυπάμαι, αλλά δεν είναι στο χέρι μου. Υπάλληλος είμαι κι εγώ, θα το έχετε καταλάβει πια»
Ξανά όρθιος, απευθυνόμενος στην καρέκλα:
«Εκλεγμένος είστε, από τον Ελληνικό λαό»
«Καλά, το πιστεύεις αυτό που λες; Μοναχοί μας είμαστε»
«Εγώ, ένας απλός αγγελιοφόρος του Θεού είμαι. Κάντε ότι νομίζετε, χαίρετε»
Τσακίστηκαν οι δυο λαθρακουστές να κλείσουν την πόρτα πριν τους πιάσει στα πράσα. Εκείνος βέβαια, δεν βγήκε, κάθισε στην πρωθυπουργική καρέκλα και φώναξε στο εσωτερικό τηλέφωνο:
«Καφεεέ, τώρα!»
-Ουφ, συνήρθε! Τι κάνουμε τώρα κ. Χρύσανθε;
-Πήγαινε του τον καφέ και μετά γράψε ένα δελτίο τύπου, με πηχυαίο τίτλο: "Παρέμβαση Σαμαρά για τη διόρθωση των αδικιών του ΕΝΦΙΑ." Θα κάνω κι εγώ μερικά τηλεφωνήματα στους καναλάρχες και τους εκδότες, τζάμπα τους δίνουμε μέχρι και της Παναγιάς τα μάτια;
-Μην με αφήνετε μόνη μαζί του, φοβάμαι.
-Έλα μωρέ που φοβάσαι! Ακίνδυνος
είναι! Α, πάρε κι εκείνον τον καλό τον
άνθρωπο, τον Ρακιτζή, όλο και κάποιο
σκάνδαλο συνδικαλιστών, γιατρών κλπ.
Θα έχει στο συρτάρι, να θολώσουμε τα
νερά”-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα σας. Παρακαλώ, μπορώ να δω για λίγο τον Πρωθυπουργό; Έχω να του μεταφέρω ένα μήνυμα από τον Θεό.
-Μα……
-Ξέρω-ξέρω, το πρόγραμμά του είναι φορτωμένο, αλλά κυρία μου, πιστέψτε με, είναι μεγάλη ανάγκη.
-Μήπως να φώναζα τον κ. Χρύσανθο;
-Η θεϊκή εντολή ήταν ρητή, να μιλήσω μόνον στον Πρωθυπουργό.
-Τι να σας πω! Περάστε.
Από μέσα της: Ή τρελάθηκε ή μου κάνει πλάκα.
Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω του παίρνει τον Λαζαρίδη: Σας παρακαλώ τρέξτε, κάτι περίεργο συμβαίνει με τον κ. Πρωθυπουργό.
Και οι δυο πια, ανοίγουν σιγά – σιγά, μια χαραμάδα μόλις, την ενδιάμεση πόρτα. Ο Αντώνης όρθιος, μιλάει σχεδόν κλαίγοντας στην καρέκλα:
«Σας παρακαλώ κ Πρωθυπουργέ, κάντε κάτι με τον ΕΝΦΙΑ. Θίγει τον σκληρό πυρήνα τον ψηφοφόρων μας. Ο Έλληνας για το κεραμίδι του, σκοτώνει άνθρωπο.»
Περνάει από την άλλη πλευρά του γραφείου και κάθεται.
«Λυπάμαι, αλλά δεν είναι στο χέρι μου. Υπάλληλος είμαι κι εγώ, θα το έχετε καταλάβει πια»
Ξανά όρθιος, απευθυνόμενος στην καρέκλα:
«Εκλεγμένος είστε, από τον Ελληνικό λαό»
«Καλά, το πιστεύεις αυτό που λες; Μοναχοί μας είμαστε»
«Εγώ, ένας απλός αγγελιοφόρος του Θεού είμαι. Κάντε ότι νομίζετε, χαίρετε»
Τσακίστηκαν οι δυο λαθρακουστές να κλείσουν την πόρτα πριν τους πιάσει στα πράσα. Εκείνος βέβαια, δεν βγήκε, κάθισε στην πρωθυπουργική καρέκλα και φώναξε στο εσωτερικό τηλέφωνο:
«Καφεεέ, τώρα!»
-Ουφ, συνήρθε! Τι κάνουμε τώρα κ. Χρύσανθε;
-Πήγαινε του τον καφέ και μετά γράψε ένα δελτίο τύπου, με πηχυαίο τίτλο: "Παρέμβαση Σαμαρά για τη διόρθωση των αδικιών του ΕΝΦΙΑ." Θα κάνω κι εγώ μερικά τηλεφωνήματα στους καναλάρχες και τους εκδότες, τζάμπα τους δίνουμε μέχρι και της Παναγιάς τα μάτια;
-Μην με αφήνετε μόνη μαζί του, φοβάμαι.
.gif)